Zagorje (yoga & wijn ;)

Ik ben net terug van mijn reis naar Kroatië, alweer. Ja, maar deze keer voor holiday. En dat voelt toch heel anders, wanneer je het combineert met werk, zoals ik in april deed. Omdat ik vrij lang aan de kust zal verblijven, heb ik zin om iets anders te ondernemen. Na wat researchwerk op google, kom ik uit op een yogaretreat in Zagorje. Dat ligt net buiten Zagreb en grenst aan Slovenië. Veel meer groen, wijngaarden en een stuk minder toeristisch dan Dalmatische kust. Ik stel dit voor aan vriendin, zij enthousiast, ik blij. En het is geregeld! Soms gaat dingen heel snel, wanneer je in een bepaalde flow zit.

Zagorje heeft een bijzonder plekje in mijn hart. Het heuvelachtige landschap ken ik nog van vroeger. Het is dan ook geen toeval, dat ik online van alle yogaretreats die er staan, uitkom op Zagorje. In ’92 heb ik hier samen met mijn moeder en twee zussen een jaar lang doorgebracht. Het was de plek waar wij als vluchtelingen uit Bosnië aankwamen. Een schattig houten huisje, beetje Hans & Grietje. In in mijn belevenis zag het er zo uit. Dit was de plek waar ik nieuwe vriendschappen sloot, veel buiten speelde, veel vrijheid voelde en de omgeving ontdekte, ontzettend veel dudovi (moerbeien) at, en me vooral weer kind voelde.

Bij aankomst worden we welkom geheten door Maya, we zijn de enige gasten wat de retreat nog meer een persoonlijk tintje geeft. De ochtend starten we met yoga nidra, om daarna een heerlijk zelfgemaakte ontbijt met allerlei lekkernijen uit Maya’s tuin te proeven. Voordat we naar de bekende wellness & spa Tuheljske Toplice gaan, besluiten we eerst het huisje op te zoeken waar ik zulke fijne herinneringen aan heb. Toch wat emotioneel sta ik voor het huisje, waar ik ondanks de hele situatie in Bosnië, een ontzettend fijne jeugd heb gehad. Ik herken wat plekken, de omgeving rondom het huis, alleen voelt alles een stuk kleiner aan. Heel even komt de gedachte in mij op, ‘hoe zou mijn leven eruit hebben gezien als we waren gebleven’?, maar dan stap ik in de auto en we rijden verder.

De laatste dag besluiten we naar een wijngaard te gaan, daar staat tenslotte de omgeving om bekend. Op internet vind ik lovende reacties over de wijngaard Vuglec Breg. Dit gaan we doen! Wij zijn er stil van, zo adembenemend mooi is het hier, en zelfs mooier dan de online foto’s. Er is aan alles gedacht, zo kun je hier overnachten, er is een restaurant, wijnkelder, en ga zo maar door.

Om de retreat geheel in stijl af te sluiten, besluiten we om een wijnproeverij te nemen. 3 wijnen, het is die dag superheet en we willen niet al te aangeschoten die avond onze yoga sessie doen. De ober blijft na de 3e wijn met nog meer wijnen aankomen (van het huis blijkbaar :). Uiteindelijk worden het er 7, rollend en onze buiken vol van de strukle (heerlijk deeggerecht uit de streek) gaan we richting huis. Maar niet voordat we een korte privé tour krijgen in de wijnkelder.

Na een paar dagen is het tijd om gedag te zeggen, tegen een prachtige landschap, onze host Maya die werkelijk inspirerende verhalen heeft, en Zagorje die altijd een bijzonder plekje in mijn hart zal hebben. Met bijna 37 graden stap ik in Zagreb op de bus richting Dalmatië en vier uur later sta ik aan de kust, een koel briesje door mijn haar. Welcome back 😉